woensdag 23 oktober 2013

Klaar


Klaar... 


Op het éne net zijn tientallen dode kinderen te zien, het konvooi met medicijnen en voedsel is te laat... Zap... het andere net laat een soldaat zien die een andere zwaargewonde soldaat uit de vuurlinie probeert te trekken, de paniek is duidelijk van z’n gezicht te lezen... Zap... een moeder zit apathisch met haar dode kind in haar armen terwijl een hulpverlener radeloos toekijkt... Zap... een huilende juwelier verteld de journalist dat dit al de negende overval is in twee jaar tijd, hij kan z’n winkel wel sluiten omdat er geen verzekeraar meer is die de schade nog wil dekken. Hulpeloos blikt hij in de camera...... 'hij is er óók klaar mee,' zegt de man zuchtend voor hij de afstandsbediening pakt en naar wéér een ander net zapt. 'Wat zeg je schat,' klinkt het vanuit de keuken, het geluid van de afzuigkap maakt dat ze de helft niet verstaat. 'We gaan zo eten hoor,' roept ze als de kamerdeur dichtslaat.

De zoldertrap kraakt onder zijn zware gewicht, bovengekomen geeft hij een paar ferme klappen tegen de balk die dwars over de trap loopt. Ondanks zijn niet geringe lengte moet hij toch enigszins op zijn tenen staan om er bij te kunnen. 'Die is tenminste solide, dat mag gezegd' gromt hij. Hij knipt het licht aan en rommelt wat tussen de stapel met oude spullen. Ergens tussen de verzameling oude boeken en platen staat z’n platenspeler. Met zijn mouw veegt hij een laagje stof weg, waarna hij op zoek gaat naar zijn favoriete LP.

Jim kijkt hem vanaf de vergeelde hoes ernstig aan. Roadhouse blues... nee daar is hij niet voor in de stemming. Light my fire... dat lijkt hem niet echt meer nodig... De plaat is behoorlijk grijs gedraaid en zit vol krassen. Hij geeft de naald nog maar eens een zetje... ja, dat moet hem zijn. In de diepe zolderkast ligt het touw al een tijdje op hem te wachten. Als z’n vrouw hem even later roept voor het eten ziet ze hem hangen in het trapgat... op de achtergrond klinkt de heldere stem van Jim......

The end... the end... the end... the end... the end..........

Copyright © Ingrid Punt 2010




Geen opmerkingen:

Een reactie posten