donderdag 14 november 2013

Gluren



Gluren

Reddeloos verloren was hij… vanaf het moment dat hij zag hoe elegant ze de sleutel in het slot stak van het appartement naast hem. Ze knikte even en lachte haar volmaakte tanden bloot, waarna ze hem een slanke perfect gemanicuurde hand toestak en met een donkere hese stem zei ‘Hallo…. Ik ben Brenda, ik heb het appartement naast je gehuurd.' Waarna ze haar lange ravenzwarte haar verleidelijk over haar ranke schouders gooide. In een oogwenk en een knipoog van haar donker omfloerste ogen stapte ze met haar lange in donkere nylons gehulde benen op haar hooggehakte pumps haar nieuw verworven appartement binnen. Hem achterlatend met een hevig gevoel van verlangen. Vanaf dat moment hield hij de deur naast hem en de buitendeur nauwlettend in de gaten.

Ed… zijn magere slungelige buurman was dus eindelijk met de noorderzon vertrokken. Niet dat hij erg veel last van de beste man had gehad. Ed was erg op zichzelf geweest. Afscheid nemen zat er dus waarschijnlijk niet in... hij haalt zijn schouders op, wat kan het hem ook schelen. Dit was uiteraard een hele verbetering. Gelukkig waren de appartementen niet al te best geïsoleerd waardoor de geluiden van de medehuurders nog wel eens doordrongen. Normaal gesproken kon hij zich hier nog wel eens aan ergeren. De buurman boven hem was pianoleraar en ze hadden afgesproken dat hij alleen op de uren dat hij naar zijn werk was les zou geven maar dat lukte helaas niet altijd. Zijn andere buurvrouw was een dame op leeftijd en slecht van gehoor waardoor haar tv nog wel eens iets te hard stond. Maar van Brenda probeerde hij elk geluidje op te vangen. Hoezeer hij ook zijn best deed … je kon een speld horen vallen.
Hij had ’s avonds al eens geprobeerd een glas tegen de muur aan te drukken... Niets. Terwijl hij zeker wist dat ze thuis was, want hij had het getik van haar hakken op de trap gehoord. Maar helemaal niets dus.

Hij weet inmiddels hoe laat ze ’s morgens de deur uitgaat, hoe laat ze weer thuis komt en dat ze van Chardonnay houd... hij had eens pal achter haar gestaan bij de slijter, waar hij een bijna onbedwingbare drang voelde om zijn gezicht in haar donkere haren te drukken… zijn neusgaten vulden zich met Narciso Rodriguez. Na menig uurtje in de parfumerie te hebben doorgebracht op zoek naar de lievelingsgeur van ‘zijn’ Brenda had hij die weten te achterhalen. Hij had haar al een paar keer aangesproken wanneer zij hem in haar strakke mantelpakje passeerde op de trap. Het appartement beviel haar prima wist hij nu en ja … het is vandaag heerlijk weer. Verder dan de nodige koetjes en kalfjes had hij nog niet durven gaan. Smoorverliefd was hij op haar en die verliefdheid had zulke vormen aangenomen dat hij zelfs zijn bank had verplaatst zodat deze tegen haar slaapkamermuur aanstond. Lange avonden op de bank met een glas in zijn handen … maar niets te horen. Dus ook geen herenbezoek…. dat stemde hem hoopvol.

Nadat hij haar ’s morgens weer heupwiegend naar haar auto heeft zien lopen weet hij plotseling wat hem te doen staat. Hij pakt zijn boor en stofzuiger en gaat aan de slag. Net boven de plint valt het vast niet op en met een spiegeltje kom je een heel end. Eindelijk... het gat is nu groot genoeg maar op het eerste gezicht niet echt opvallend. Even vraagt hij zich nog af waar hij mee bezig is als hij languit op de vloer ligt te klungelen met een scheerspiegel. Hij lijkt wel stapelgek. Maar als hij haar bed en nachtkastje in het vizier krijgt is de opwinding over wat hij vanavond kan verwachten te groot. Hij ruimt de rotzooi op, stoort zich nog even aan de piano van de bovenbuurman, maar verheugd zich tevens op de thuiskomst van zijn lief.

Hij kijkt op zijn horloge… ja hoor hij hoort haar auto de straat al in rijden, hij herkend het geluid uit duizenden. Wat ziet ze er weer sexy uit in haar dunne gebloemde niemendalletje, het jurkje verhult nauwelijks  de contouren van haar volle borsten. Ze kijkt hem uitdagend aan met haar grote donkere ogen als ze hem ‘toevallig’ in de deuropening ziet staan ‘Hallo buurman,’ fluistert ze zachtjes met haar donkere hese stem en zijn hart maakt een sprongetje.
‘Hallo Brenda’ weet hij net zo hees uit te stoten, en hij wacht totdat ze de deur achter haar bevallige figuurtje heeft gesloten alvorens hij zich met zijn scheerspiegel naar de bank snelt.

Eerst maar eens luisteren… hij drukt het glas tegen de muur, maar zoals altijd niets te horen. Dan maar vast languit op de grond en afwachten maar. Hij draait de spiegel in een bepaalde ongemakkelijke stand evenals zijn hoofd en ja hoor daar doemt het bed plus nachtkastje op. Na wat voelt als een eeuwigheid -hij krijgt al kramp in zijn armen- ziet hij plots haar rode pumps naast het bed verschijnen. Zijn hart maakt een sprongetje als hij ziet hoe ze met de punt van haar ene schoen de andere schoen van haar voet trapt. Het zweet breekt hem uit. Haar voeten lijken zonder haar rode pumps een stuk groter. Ach, het past bij haar. Dan ziet hij hoe ze haar nylons laat zakken en die met haar lange slanke vingers van de vloer raapt. Zijn hart danst nu bijna uit zijn borst en na wat gestoei met de spiegel weet hij die zo te draaien dat hij haar gestalte in zijn totaliteit kan aanschouwen. Ze ritst haar jurk open en hij ziet haar stevige ronde billen. Zijn ogen raken vermoeid van het ongemakkelijke gestaar, maar hij durft zich niet te bewegen, bang voor ontdekking. Tergend langzaam maakt ze haar bh los en legt die voor zich op het nachtkastje. Vol verrukking kijkt hij naar de bh… toch zeker een volle cup E… dan ziet hij de wattenbolletjes die ernaast opgestapeld worden...... het zijn er veel.

Nou ja, een klein beetje smokkelen mag… met ingehouden adem draait hij de spiegel iets hoger… hij ziet behalve de ronde billen nu ook haar gespierde rug. Ze pakt de voorkant van haar lange weelderige zwarte lokken en trekt de hele haardos in een keer van haar hoofd. Kaal!! .........Ze is zo kaal als een biljartbal. Verstijfd van verbazing maar ook omdat hij al een tijdje in een vrij ongemakkelijke houding heeft gelegen ziet  hij hoe Brenda zich lachend omdraait.


Ed!!!!!

© Copyright Ingrid Punt november 2011

Geen opmerkingen:

Een reactie posten